http://www.deviantart.com/art/Anton01-275508817
imkansızdı ..
biliyordu en başından..olmazdı...ama oldu..
iki adam tanıştıklarında karşılıklı yazıp çiziyorlardı....
yarı yaşındaki genc adam yazıyordu bir dolu şey düşünerek.
yaşlı olan çiziyordu kara kalemle ysöyleyemediği renkleri.
kafası karışmıştı . etkilendiği bir gencin bu denli dolu yaşaması mıydı hayatı yoksa reddetmesi miydi alışılmış her şeyi?
yalnız kaldıklarında genc adam bambaşka biri oluyordu.. tutkuyla sevişiyordu...kavga eder gibi...hayatla kavga ediyordu aslında...
yaşlı adam dar vakitlerde onun eksikliğini duyduğu herşey oluveriyordu....
arkadaşı...ailesi...sevgilisi...
aralarındaki cinsel çekimden kurtulup dostluk yaşamak istiyordu yaşlı adam.
genç olansa her çağırdığında yanında olmadığı için kızıyordu ona.
aylarca kaçıp kovaladılar birbirlerini...
araya başka insanlar girdi...başka mekanlarda yaşadılar yasak ilişkilerini.
bir gün kendisi hakkında bir yazı yazdıgını gördü delikanlının.
aylar once griden kırmızıya dönüşen delıkanlıya olan duygularını anlatmıstı yazdığı bir yazıya cevap veriyordu bu yazı.
anlatılanları anlamaktan ote cok da anlamlı buluyordu...
o ana kadar kendisini hiç bir yere koyamadıgı bir hayatın tam da ağırlık noktasına konmuş buldu.
artık daha cok ınanarak seviyor , sevişiyordu.
genc adamın duygularını çalarak.
zamanı ondan esirgeyerek.
aralarındaki bu garip ilişkiyi yıllar sonraya taşımayı çok istiyordu.
her defasında ...
-gel,
diyen tutkulu dudaklara karşı koyamadıgı için kendine kızıyordu...
oysa varolmak demekti onun için
-gel,
diyen birisinin varlığı. belki bir daha asla bulamayacağı bir duyguydu.
ama biliyordu ona da yaramadıgını.
-gel, diyen kimse kalmadğı günlerde kimi özleyecekti?
yaşamı boyunca kimse onu güzel bulmamıştı,
hep akıllı, uslu, olgun, anlayışlı ve düşünceli olmuştu.
şimdiyse delikanlılığın zirvesinde biri onu güzel buluyordu......
bu yaşanmalı mıydı?
bundan kaçmalı mıydı?
eziyet ettiğini bile bile bir delikanlıyı tutkusunun son damlasına kadar
yudum yudum içmeli miydi?
YETER KI ONURSUZ OLMASIN AŞK....
