KAR YAĞDI

Eskiden öyle bir kar yağardı İstanbul’a , denizin üstü buzla kaplanırdı. 
Yollarda yürüyemezdi otomobiller, sağlı sollu kenarda park ederlerdi ,
yollarla arabaların üstü aynı seviyede karla kaplanırdı.

Masallardaki gibi şehri kaplayan büyük kocaman bir bulut olurdu kar örtüsü. 

Yürürdük saatlerce gideceğimiz yere, vasıtalar işlemeyince. 

İnsanlar daha mutluydu sanki bu zorluktayken bile, neşeli olduğumuzu hatırlıyorum da , 

karda düşmek kalkmak bile eğlenceliydi.
Şimdi yakın olduğumuz insanlarla artık konuşmuyoruz bile,
Paylaşmıyoruz sıkıntılarımızı kendi kendimizle bile.

Kar belki bu yüzden yağmıyor eskisi gibi, dolu dolu coşkuyla
Kar belki küstü insanların hırslarına , küslüklerine ve düşmanlıklarına.
Şimdi ince bir toz gibi yağıyor dışarıda, görev yerine getirircesine.