Hücremdeyim

Mektup-3

Konuşamadıklarımı yazıyorum 

Gece rüyamda yaşadıklarımı 

Hayal ettiklerimi

Düşünmekten mutlu olduğum 

ama aynadaki görüntüme yakıştıramadıklarımı yazıyorum 

Herkesin kendi tutsaklığı ve sınırları var. 

Sabah akşam gidip" iş" dediğimiz 

kendi seçtiğimiz tutsaklığımızı yaşıyoruz. 

Dönüp ev dediğimiz 

Hepsi farklı ama hepsi beton duvarlı demir kapılı hücrelerimize sığınıyoruz. 

Bir gün 

bir haberci kuş penceremin kenarına konduğunda 

Güneş başka parlıyor artık, 

her gün gelip sevgiyle böldüğüm kırıntıları yiyor. 

Bakışıyoruz, konuşuyoruz, anlaşıyoruz. 

Bekliyorum her sabah güneşle gelişini.

Kimbilir onun tutsak olduğu hangi sınırları var. 

Sınır bazen tenimizin kendisi 

bazen uçsuz bucaksız ufuk çizgisidir. 

Pencereme konan haberci kuşu 

her gün beklemeyi seviyorum.

Hep daha iyi olsun.