Sevgiliye Mektup 3

Sevdiğim
Bu mektupta geçmişten bir hikaye anlatıyorum:

Can akademide okuyan genc bir resim öğrencisiydı...
okuldan boş zaman buldugunda Cağaloğlunda bir kırtasiyede çalışıyordu .

işyerinde yarızamanlı çalışan bir kıza aşık oldu.. .
kız konservatuarda okuyordu...adı Karmen'di..
sabahın erken saatlerinden geceye kadar birlikteydiler...
şiir yazıyor..şiir yaşıyorlardı...
resim yapıyor...konser ve sergileri.geziyorlardı... 
birlikte cok egleniyorlardı...paraları varsa yiyor, taksiye biniyor
yoksa yürüyor suyla karın doyuruyorlardı.
İstanbul onlarındı sanki......
yaşadıklarını fotoğraflıyor..

gizli gizli sevişiyorlardı...
Karmen'in kendinden büyük olgun bir sevgilisi vardı
Can bunu biliyordu. 
en baştan razıydı..birlikte yaşadıkları ona yetiyordu....

bir gün üçüncü şahsı Cihangir deki evinde
ziyarete gittiler...Mahir tanınmış bir şairdi..
kırk yaşında ve evliydi..
şair ve iki genç aşık şiirden konuştular.....şiir okudular....şarap içtiler...seviştiler.....

• Karmen iki erkek arasındaki dilsiz tutkulara 
• rehber olmustu.....sanki erimişti.....yokolmuştu...
• delikanlıyla olgun adam odada yalnızdı....
• dokundugu tenin kadife hissini daha önce tatmamıştı.....
• dudaklarının sert ve arzulu çizgileri onu büyülemişti..... 
• pipo tütünü ve şarap kokulu teni uzun boylu  esmer adamı daha da çekici yapıyordu...

O günden sonra bir daha hiç yalnız kalmadılar...
bir süre sonra da Can ve Karmen ayrıldılar 
bir daha görüşmediler...haberlerini alırdı bazen...
Mahir karısından boşanıp Karmen le evlenmişti..
bir gün yanından geçen bir otobüsün içinde oturan cama dayalı yorgun bir kadın suretinde Karmen'i gördüğünü sandı...Evlendi...Herşeyi unuttu...Hayatın en acı yanı iyi ve kötüyü hızla unutmaktı...

• Yirmi yıl sonra Cihangir 'de bir sanat fuarında bir kadın tutup 
• " sizi tanıdım yunus mahlasıyla şiirler yazıyordunuz " dedi ve kendini tanıttı... 
• Can kendinden utandı...ilk bakışta tanıyamadığı şişman  kadın Karmen'di.
• Kadın tanınmayacak kadar değişmişti...
• Can hayalindeki güzel gençlik aşkını öldürdüğü için 
• kızdı kadına içinden...
• ne kadınlar sevdim zaten yoktular

Böyle Bir Sevmek

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir.
Azicik oksasam sanki çocuktular,
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir.
Hayır, sanmayın ki beni unuttular.
Hala arasıra mektupları gelir.
Gerçek değildiler, birer umuttular
Eski bir şarkı, belki bir şiir
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular.
Yalnızlıklarımda elimden tuttular
Uzak fısıltıları içimi ürpertir.
Sanki gökyüzünde birer buluttular,
Nereye kayboldular şimdi kim bilir.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir.

Atilla İLHAN